Architectenprofiel | Rem Koolhaas

Lianne van Kralingen Lianne van Kralingen
Loading admin actions …

Op 17 November vierde de Nederlandse stadsarchitect Rem Koolhaas zijn zeventigste verjaardag. De perfecte gelegenheid om eens een blik te werpen op een aantal van zijn meest briljante en spannende projecten!

Rem Koolhaas behoort tot de beroemdste en meest invloedrijke architect van de laatste 20 jaar, maar ook de meest omstreden. Na een blik op zijn kolossale portfolio en de spectaculaire werken die hij gecreëerd heeft is het moeilijk voor te stellen dat hij niet altijd architect wilde worden. Hoewel meerdere leden van zijn familie direct of indirect met deze branche verbonden waren, wilde de jonge Koolhaas liever in de voetstappen van zijn vader treden en schrijver worden. Hij werkte dan ook een aantal jaren als journalist voor hij uiteindelijk toch architectuur ging studeren. De rest is geschiedenis: eerst werkte Rem Koolhaas in de VS voor de Duitse architect Oswald Mathias Ungers voor hij zijn eigen architectenbureau begon, de Office for Metropolitan Architecture (OMA). Daarnaast heeft hij vele architectuurtheoretische essays geschreven die in de wereld van de architectuur een grote rol speelden en nog steeds in de architectuurkritiek als model voor innovatie en excellentie geciteerd worden.

CCTV-Toren (Beijing, 2004-2009)

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons contribution: leniners)

Het hoofdkwartier van de Chinese staatstelevisie (CCTV), dat tussen 2004 en 2009 tijdens de Olympische Spelen in Beijing gebouwd is, is zeker een van de meest omstreden, maar ook het meest indrukwekkende, project van Rem Koolhaas. De spectaculaire constructie van de 234 meter hoge torens, die vandaag de dag als de populairste bezienswaardigheid van de Chinese hoofdstad geldt, heeft Koolhaas samen met de Duitse architect Ole Scheeren ontworpen. De gigantische afmetingen en het ietwat surreëel aandoende uiterlijk van het gebouw zijn gebaseerd op de theoretische opstellen van Koolhaas over het concept van “XL-Architectuur” en de “Macht van de Oneindigheid”.

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons contribution: Nathaniel McMahon)

De geometrische vorm van dit gebouw wordt door een rij diagonale lijnen, die een structuur vormen, onderstreept. Bij nachtelijke verlichting werkt dit project bijzonder imposant en dramatisch. De CCTV-toren was en is het onderwerp van veel debat en controversie. Veel critici zijn negatief over de bijzondere vorm van het gebouw en vergelijken het met een broek, terwijl anderen het gedurfde gebaar juist waarderen. Hoewel sommigen uit veiligheidsredenen de bouw van een groot gebouw als dit in een gebied dat berucht staat om aardbevingen afkeuren, keuren anderen deze uitdaging aan de natuur juist goed. Maar met wie van deze critici je het ook eens bent, vast staat dat het veel emoties oproept. En dat is het doel van architectuur, toch?

Casa da Música (Porto, 2005)

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons contribution: Clara Alim)

De opdracht voor de bouw van de Casa da Música werd in het jaar 2001 gegeven, in het kader van de verkiezing van Porto tot cultuurhoofdstad van Europa. Rem Koolhaas en zijn bureau OMA werden verkozen voor het project met hun ongewone en opvallende ontwerp. In plaats van het gebouw in de stadsomgeving te integreren werden juist voor grote contrasten gekozen die bewust versterkt werden vormgegeven. Zo ontstond een hoekig, voornamelijk gesloten kubus dat op het eerste gezicht een op de aarde neergestorte meteoriet lijkt.

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons contribution: Miguel Vicente Martínez Juan)

Net zo buitengewoon en facetrijk als de externe architectuur presenteert zich hier het interieur. Naast typisch moderne materialen als glas, beton en aluminium krijgen hier ook traditionele elementen en designs veel aandacht zoals de met houtpanelen beklede concertzaal. De weelderig versierde en meesterlijk vormgegeven wanden, die we hier op deze foto zien, zijn een eerbetoon aan de Azujelos, de beroemde mozaiektegels uit de klassieke Portugese architectuur. Het resultaat: een fascinerend en veelzijdig interieur dat in compleet contrast staat met het minimalistische uiterlijk van het gebouw.


De centrale bibliotheek van Seattle (Seattle, 2004)

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative commons contribution: Stevekeiretsu)

De nieuwe centrale bibliotheek van Seattle, die Rem Koolhaas in samenwerking met de Amerikaanse firma LMN Architects verwerkelijkte, vormt weer een eigenwillig project van deze sterarchitect. In de architectuurkritiek staan de meningen over dit spectaculaire bouwwerk ver uit elkaar en strekken zich uit van enthousiasme over het innovatieve concept tot hoofdschudden over het weidse design. De functie van deze bibliotheek is hier met futuristisch en abstract design gecombineerd. De façade van het gebouw is daarbij compleet uit transparante glasplaten opgebouwd, die het immaterieel virtuele karakter van het project onderstrepen en daarnaast de gehele binnenruimte met natuurlijk licht vullen.

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons contribution: Brendan DeBrincat)

Het interieur van de bibliotheek is in vijf blokken onderverdeeld, die van buiten al van elkaar te onderscheiden zijn. Hier bevinden zich onder andere een auditorium met 275 zitplaatsen, een cafe, een winkel, een kinderhoek, een talenservice, leesruimten en computerwerkplekken, met daarnaast nog een dakterras en de gezellige “woonkamer” met een gebogen rode bank dat aan 20 personen plaats biedt om te lezen of te bladeren. Een werkelijk indrukwekkend model voor moderne bibliotheken in de 21e eeuw!

Kunsthal Rotterdam (Rotterdam, 1992)

homify 隨意取材風玄關、階梯與走廊

(Creative Commons attribution: Sandra Voogt)

Als afsluiting van dit verkorte overzicht van het buitengewone en uitgebreide architectonische werk van Rem Koolhaas gaan we terug naar het begin van zijn carrière. De Kunsthal in Rotterdam is een van de meest indrukwekkende moderne musea ter wereld en vormt tegelijk een voorbeeld van een belangrijk thema in het werk van de Nederlandse meester. Wie er wel eens geweest is weet dat het ontwerp bestaat uit een netwerk van met elkaar verbonden routes die openen naar een aantal onafhankelijke galerieën en expositieruimten. De bezoeker kan het museum dan ook individueel en naar eigen voorkeur ontdekken en is niet aan strikte routes gebonden. Opvallend is ook dat er hier van het typische minimalistische veel herhaalde wit van tentoonstellingsruimten is afgeweken. In plaats daarvan maakt de Kunsthal indruk met haar industriële karakter. Melkglas ontmoet goud, golfplaat vindt beton en draadconstructies verbinden zich met neon verlichting tot een werkelijk indrukwekkend en uitzonderlijk ontwerp van Rem Koolhaas dat emoties opwekt en ons ertoe uitnodigt om ons los te maken van de conventies en nieuwe perspectieven toe te laten.

需要請人幫你裝潢設計或蓋房子嗎?
馬上找專業人士!

我們雜誌的焦點