บ้านซุ้มหลังคาโค้ง จุดเริ่มต้นของสิ่งปลูกสร้างที่ชวนสงสัย

หลังการปลูกสร้างเสร็จสิ้น เราก็ได้พบกับอาคารชั้นเดียวหลังงามที่ดูเรียบง่าย ดูกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมด้านนอกซึ่งเป็นสนามหญ้ากว้างขวาง โดยระหว่างบ้านและน้ำพุ ปูพื้นทางเดินด้วยอิฐสีน้ำตาล ซึ่งสอดคล้องกับสีของหลังคาและการตกแต่งบ้านด้วยอิฐดูคลาสสิก ดูแล้วเป็นอาคารขนาดกะทัดรัดแต่ให้บรรยากาศที่อบอุ่น

อาคารที่เราพามารู้จักครั้งนี้ ตั้งอยู่ในพื้นที่ของเมืองเซา เปโดร (Sao Pedro) ของบราซิล เป็นอาคารขนาดพื้นที่ 120 ตารางเมตร ซึ่งจะว่าไปแล้วหากเป็นบ้าน ก็เรียกได้ว่าเป็นบ้านขนาดไม่เล็กเลยทีเดียว แต่จากซุ้มหลังคาโค้งที่เห็นอยู่ในภาพแล้ว เราชักเริ่มคำนวณไม่ออกจริงๆ ว่าบ้านที่ว่านี้จะออกมาในสไตล์ไหน

สำหรับใครที่ติดใจเรื่องการสร้างหลังคาโค้ง คงต้องอาศัยการออกแบบที่แม่นยำและฝีมือช่างมุงหลังคากันสักหน่อย ยิ่งเมื่อต้องประกอบโครงบอร์ดต่าง ๆให้เข้ากันได้พอดีเพื่อให้เกิดมุมโค้งที่สวยงาม แล้วไหนจะอยู่ที่การฉาบเคลือบด้านนอกอีก ไม่ว่าจะยุคไหนส่วนโค้งนี้ก็ถือเป็นส่วนที่ท้าทายในงานสถาปัตย์อยู่ไม่เสื่อมคลาย

ในที่สุดซุ้มหลังคาโค้งความสูง 7 เมตร กว้าง 6 เมตร ก็เสร็จสิ้น มองไปแล้วดูเนียนเรียบจนนึกถึงโครงสร้างภายใน ที่เห็นในรูปก่อนหน้ากันไม่ออกเลยทีเดียว โดยภายใต้โค้งรัศมี 3 เมตรนั้น มีสิ่งที่หน้าตาคล้ายบานหน้าต่างไม้ปิดอยู่ อย่างไรก็ตาม ด้วยว่าเราไม่เห็นบานพับของหน้าต่าง จึงยังบอกไม่ได้แน่ชัดว่าส่วนนี้จะเป็นหน้าต่างจริงหรือแค่ส่วนประดับตกแต่งอาคารเท่านั้น

ดูโครงสร้างภายในกันไปแล้ว คราวนี้ลองออกมาดูสิ่งที่เขากำลังขนส่งเข้ามาในบริเวณอาคารกันบ้าง จะเป็นตุ๊กตาแต่งสวน? น้ำพุ? หิ้งพระในอาคาร? เห็นแล้วยิ่งลุ้นกันไปใหญ่ว่าอาคารที่เรากำลังจับตามองอยู่นี้จะออกมาในรูปแบบไหน

การออกแบบบ้านให้ดูสมมาตรในเกือบทุกส่วนนับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของอาคารหลังนี้ ทั้งหลังคาจั่วที่เล่นระดับเล็กน้อย เสาตกแต่ง หรือจะเป็นบานประตูทำจากไม้จริงสูงราว 4 เมตร ซึ่งเมื่อประตูบานกว้างเปิดออกก็จะให้รูปทรงหน้าบ้านที่แตกต่างจากยามปิดประตู ที่สำคัญคือให้ความรู้สึกเชิญชวนให้เข้าไปข้างในราวมือกว้างๆ ที่กำลังอ้าแขนรับผู้มาเยือนอะไรทำนองนั้น

เมื่อประตูเปิดออก ในที่สุดเราก็ได้รู้คำตอบว่า อาคารที่เรามองดูมาตั้งแต่เริ่มก่อสร้างนั้นคือบ้านหรือสิ่งใด โดยอาคารที่ว่านี้แท้ที่จริงแล้วก็คือโบสถ์ขนาดเล็ก หรือจะเรียกให้เฉพาะเจาะจงไปกว่านั้นก็คือ ชาเปล นั่นเอง

โครงสร้างของอาคารที่ทำเป็นหลังคาโค้งในภาพแรกๆ แท้จริงแล้วคือส่วนที่ตั้งแท่นบูชา พร้อมรูปปั้นของพระแม่ฟาติมาตั้งอยู่บนฐานหินอ่อน ส่วนสิ่งที่หน้าตาเหมือนบานหน้าต่างสีชมพูเหล่านั้น ก็คือบานไม้ที่ปิดภาพกระจกสีเอาไว้ ไม่ให้เกิดความเสียหายระหว่างก่อสร้าง

ความสวยงามของกระจกหลากสีช่วยดึงให้โบสถ์แห่งนี้ดูพิเศษและสว่างยิ่งขึ้น โดยที่บานหน้าต่างสเตนกลาสทุกจุดจะล้อมกรอบไว้ด้วยไม้เนื้อแข็งอย่างไม้ Jatoba ซึ่งหาได้ง่ายในบราซิล (บ้างก็เรียกไม้เชอร์รี่บราซิล) แต่ให้สัมผัสที่ดูหรูหรา และไม้ชนิดเดียวกันนี้ยังใช้เป็นบานประตูด้านหน้าของโบสถ์ เพื่อให้เกิดความสวยงามสอดคล้องกันอีกด้วย

เพื่อให้เข้ากับความสงบเงียบและเรียบง่ายตามแบบศาสนสถาน โบสถ์แห่งนี้ได้รับการตกแต่งอย่างน้อยชิ้น โดยมีเพียงแท่นบูชาหลักและหน้าต่างสสเตนกลาสที่บอกเล่าเรื่องราวในคริสตศาสนาประดับไว้เท่านั้น

นอกจากซุ้มโค้งเหนือแท่นบูชาหลักแล้ว ที่ผนังสองข้างของโถงโบสถ์ยังทำซุ้มหลังคาโค้งไว้อีกสองจุด ด้านหนึ่งประะดิษฐานรูปปั้นปิเอต้า (Pietà) เป็นรูปพระแม่มารีกำลังอุ้มร่างพระคริสต์หลังจากโดนตรึงกางเขน จำลองมาจากรูปปั้นจริงในมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ ของวาติกัน นับเป็นรูปปั้นที่มีความสำคัญมากกรูปหนึ่ง โดยรูปปั้นฉบับจำลองในโบสถ์แห่งนี้นั้นแม้จะทำอย่างเรียบง่าย เป็นสีขาวล้วน แต่ก็ยังคงเรื่องราว และความหมายอยู่ในตัวได้อย่างดี

เนื่องจากโบสถ์แห่งนี้เพิ่งแล้วเสร็จ การตกแต่งสวนด้านนอกอาจยังไม่สมบูรณ์มากนัก แต่ก็มีจุดน่าสนใจอยู่ด้วย อย่างซุ้มระฆังที่อยู่ด้านหน้าประตูทางเข้านี้ นอกจากจะมีความสำคัญในฐานะระฆังเก่าแก่ที่ขุดพบในพื้นที่แถบนี้ ตัวซุ้มที่มีระฆังแขวน ยังสร้างความสวยงามให้บริเวณได้อีกด้วย

ปิดท้ายอาคารที่เราติดตามกันมาตั้งแต่เริ่มก่อสร้าง ด้วยภาพบรรยากาศยามค่ำคืน ที่ตกแต่งด้วยแสงไฟประดับประดาทั้งบริเวณสวน น้ำพุ และประตูทางเข้าโบสถ์ แสงสว่างสีเหลืองนวลทำให้หน้าตาของพื้นที่ดูเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับตัวโบสถ์ที่ดูสว่างไสวต่างจากบรรยากาศอบอุ่นในตอนกลางวันเช่นกัน